Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Περήφανοι Γονείς

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις σελίδων ή βίντεο στο Youtube, όπως η Χρυσή Μούτζα ή ο Κοντοπίδης (βίντεο 1, βίντεο 2, βίντεο 3) που σατιρίζουν ηλίθιες απόψεις και ερωτήσεις μανάδων και γονιών γενικότερα. Προσωπικά, τα παρακολουθώ ανελλιπώς και γελάω αφάνταστα με τη βλακεία που υπάρχει εκεί έξω. Για εμάς τους άντρες, η συνείδηση ότι υπάρχει απύθμενη βλακεία στον κόσμο, έρχεται όταν πάμε φαντάροι. Τότε είναι που βρισκόμαστε αναγκαστικά και δίχως άλλη επιλογή στον ίδιο θάλαμο με ένα random δείγμα άλλων 20 Neanderthals και βλέπουμε ότι κάποια πράγματα που μέχρι τότε τα θεωρούσαμε αυτονόητα, μάλλον δεν ήταν. 

Σαν υποψήφιος γονιός λοιπόν, και έχοντας εικόνα από τα σατιρικά βίντεο που ανέφερα, αποφάσισα να γίνω μέλος σε μερικά γκρουπ γονέων στο Facebook, έτσι για να έχω ένα κανάλι επικοινωνίας και ενημέρωσης για θέματα τα οποία μπορεί να αντιμετωπίσω στο μέλλον. Δε σας κρύβω ότι περίμενα επίσης, να εξακριβώσω αν όλα αυτά που έβλεπα στα βίντεο ήταν αληθινά ή αν ήταν προϊόν επεξεργασίας και τρολαρίσματος... 

Δεν ήταν. 

Τις προάλλες, έλαβα μια ειδοποίηση ότι κάποιος μοιράστηκε κάτι σε ένα αρκετά μεγάλο από αυτά τα γκρουπ, με περισσότερους από 60.000 followers... Ήταν αυτό... 

Πάμε από την αρχή... 

"Είμαι μια περήφανη μανούλα" - (ορθογραφικά ΟΚ, αλλά χεστήκαμε). "Περίφανη" (με γιώτα ρε φίλε! Με γιώτα!). "Στης εξετάσεις" (ναι, με ήτα... Ή μάλλον με ήττα!).. Και φυσικά, στο κάτω μέρος, η φάτσα της κόρης της. Αρχικά, χέστηκα για την κόρη σου που πήρε το lower. Το lower το παίρνουν σχεδόν όλοι όσοι το δίνουν. Κατά δεύτερον, γιατί χριστιανή μου, είναι απαραίτητο να το μοιραστείς με 60.000 άτομα αυτό; Το παιδί σου το ρώτησες όταν πόσταρες τη φωτογραφία της σε τόσο κόσμο, πιθανά και σε κάποιους παιδόφιλους, by the way. Περήφανη μανούλα, μάθε κάποια στιγμή ότι το παιδί σου δε σου ανήκει. Μάθε ότι έχει προσωπική ζωή, προσωπικότητα και δικαιώματα. Μάθε επίσης ότι δεν είσαι στο κέντρο του κόσμου και ότι κανείς (μα κανείς!) δε δίνει δεκάρα τσακιστή για την τεράστια επιτυχία του παιδιού σου. Πόσο μάλλον 60.000 άσχετοι. 

Μετά, ήρθαν οι απαντήσεις... 


Εμετού συνέχεια. "Τα πήραμε. Το πήραμε το lower". Γιατί Μαρία μου; Μαζί διαβάσατε; Μαζί δώσατε; Πήγες μήπως και το πήρες κι εσύ γιατί το είχες παρατήσει όταν γνώρισες τον Τάκη και κάνατε μαζί το παιδί; Μπήκες κι εσύ μέσα στο listening και δυνάμωνες το volume στο ραδιό-cd για να ακούει καλά το καμάρι σου; Μήπως μπήκες μαζί της και στο speaking; 

Από την άλλη, η Σούζη μοιράζει συγχαρητήρια απλόχερα δεξιά και αριστερά και η Jenny (ούτε επίτηδες να ήταν τα ονόματα) μπαίνει και επαινεί (όχι τα παιδιά) μα τις δύο συγκρουπίτισες! "Και εις ανώτερα τα παιδιά σας"... Πολιτισμός...! Και τότε επιστρέφει η Μαρία για να πει ότι σε όλα τα παιδιά αξίζουν συγχαρητήρια αλλά και στους γονείς φυσικά. Και κλείνει η Σούζη, φέρνοντας το Slim Line το μπλέ στα χείλη και τραβώντας μια γενναία ρουφιξιά, αναφωνεί "αυτό ακριβώς"... 

Μακάρι να τελείωνε εκεί. Δεν τελείωσε όμως. 

Η Μαρία της προηγούμενης κουβέντας, επειδή κατάλαβε ότι το δικό της παιδί δεν προβλήθηκε αρκετά μέσα από την απλή συμμετοχή της στο post της Σούζης, αποφάσισε να επαναφέρει την κουβέντα μέσα από ένα post αφιερωμένο αποκλειστικά στην κόρη της... 


Εδώ φαίνεται λίγο να το μαζεύει. "Πήραμε τα αποτελέσματα", αλλά "το πήρε με 80%". Γεγονός από το οποίο φαίνεται ότι μάλλον η χρήση του πρώτου πληθυντικού τοποθετείται εντελώς τυχαία και ίσως ενδόμυχα και με βάση τη διάθεση. Επειδή στη φωτογραφία φαίνεται μόνο το παιδί, να της γίνεται πιο έντονη η έννοια του ότι το πήρε εκείνο το πτυχίο και όχι μαζί και η μάνα. Ίσως αν ήταν μια ωραία selfie, η λεζάντα να ήταν διαφορετική. 

Bonus item, μια πραγματικότατη σχολιάρα κάτω από το πρώτο post στο οποίο αναφέρθηκα. Το κοίταξα, το έψαξα, δεν είναι τρολ... Προσπερνάμε το βάναυσο ξυλοδαρμό των συγχαρητηρίων και πάμε στα "ισανότερα"...! Στα τρένα!


Σκέψεις... 

  • Δε θα ήταν πολύ πιο υγιές αν μπορούσατε να σταματήσετε να ζείτε μέσα από τα παιδιά σας; 
  • Δε θα ήταν πολύ πιο ευχάριστο αν μπορούσατε να ποστάρετε κάτι που να έχει να κάνει με εσάς τους ίδιους; 
  • Δε θα ήταν πολύ γαμάτο αν μπορούσατε να τα αφήσετε να διαχειριστούν τις ζωές τους όπως θέλουν και να μην καπηλεύεστε τις χαρές τους με τέτοιο ηλίθιο τρόπο στα social media;
  • Δε θα ήταν πολύ ωραίο, αν είχατε μια αντίληψη περί προσωπικών δεδομένων, ώστε να μην ποστάρετε τα παιδιά σας στο διαδίκτυο, χωρίς την άδεια τους; 
  • Δε θα ήταν πολύ βολικό αν υπήρχε ένα report για τα παιδιά στο Facebook ώστε να μπορούν να μπλοκάρουν και να αναφέρουν τους γονείς τους όταν ποστάρουν παπαριές; 
Και απαντώ μόνος μου, θα ήταν όλα τα παραπάνω, αλλά δε θα είχαμε με τι να γελάμε! Ποστάρετε Σούζες, Μαρίες, Τζένες! Ποστάρετε! Και στο Proficiency αδερφές μου και στο Proficiency! Και όσες έχετε αγόρια, όταν πάνε 18, μαζί έξω από το μπου... για selfie με την πρώτη μπιστολιά του γιού! Πάμε μανάδες, you can do so much better than that, που έλεγαν και στο χωριό μου! 




Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Σα το μικρό φαντασματάκι (vol. II)

Πριν από περίπου ένα χρόνο (26/6), είχα "πέσει" πάνω σε κάτι απίθανες τυπάρες που αποκαλούνται "Greek Paranormal Society". Αυτά τα παιδιά είναι μέρος του ελληνικού Youtube εδώ και κάμποσο καιρό, αφού το πρώτο τους βίντεο στο κανάλι τους, έχει ημερομηνία περίπου δύο χρόνια πριν. Τη στιγμή που έγραφα το προηγούμενο άρθρο μου σχετικά με την G.P.S., είχαν περίπου 5.000 followers και αυτή τη στιγμή έχουν πάνω από 21.000! 

Κάποια στιγμή, αρκετά πρόσφατα, ο Παύλος που είναι ο leader της ομάδας, επικοινώνησε μαζί μου και εντελώς ακομπλεξάριστα, μοιραστήκαμε κάποιες σκέψεις για όσα κάνουν. Χρησιμοποιώ τη λέξη "ακομπλεξάριστα" γιατί το προηγούμενο άρθρο (να το διαβάσετε αν δε το κάνατε ήδη), ήταν αρκετά ενθουσιώδες για την ιδέα αλλά και "ωμό" από την άλλη, σχετικά με κάποια πράγματα που δε μου άρεσαν στη σειρά, όπως θα είναι και ετούτο εδώ. Είχα υποσχεθεί άλλωστε ότι θα επιστρέψω με νέο αφιέρωμα, όταν θα έβλεπα τα επεισόδια της τρέχουσας σεζόν, το οποίο και έκανα, ευλαβικά και κρατώντας σημειώσεις..!

Τα επεισόδια που αναφέρω είναι αυτά που παρακολούθησα και με τη σειρά που τα είδα, ακόμα κι αν δεν είναι η απόλυτα σωστή σειρά χρονολογικά, ή αν δεν έχω δει τα πάντα... Πάμε λοιπόν! 


Ωραία προσθήκη η κοπέλα στην ομάδα. Πάντα πίστευα ότι χρειαζόταν και μια γυναίκα στο team για να δώσει μια άλλη πινελιά! Το συγκεκριμένο επεισόδιο δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο από πλευράς φαντασμάτων, και για να πω την αλήθεια, μερικά ηχητικά εφέ μου έσπασαν λίγο τα νεύρα, αλλά εντάξει, αυτό είναι κάτι που σε ένα βαθμό είναι απαραίτητο. Τα πλάνα είναι πάντα υψηλής ποιότητας και η προσέγγιση γενικότερα είναι ενδιαφέρουσα από την "τουριστική" πλευρά του πράγματος. Μου άρεσε η ανάλυση με τις φωτογραφίες στο τέλος του επεισοδίου σαν ιδέα, αν και αυτό που ερμηνεύεται είναι ένα τίποτα, οπότε δε με κράτησε παραπάνω. Highight του επεισοδίου; Στο 21:45, ο μονόλογος του Παύλου για τον στείρο ορθολογισμό, μαζί με τις πλανάρες της φύσης... 


Αυτό ήταν απλά ένα επεισόδιο filler. Κάτι για να υπάρχει. Το πρώτο επεισόδιο στο ίδιο μέρος από την πρώτη σεζόν, ήταν πολύ καλύτερο. Σε αυτό δε θα βρείτε κάτι άξιο αναφοράς, εκτός από κάτι χελιδόνια και τις φωλιές τους. Τα κρεμασμένα καβουροπόδαρα ήταν κάτι ενδιαφέρον αλλά τίποτα περισσότερο. Highlight; Ατάκα Παύλου στο τέλος "Ευχαριστώ που με κάνατε παρέα μέχρι να πάω στον ξενώνα. Φοβόμουνα". Ειλικρινής και αφοπλιστικός. Nice touch!

Σε αυτό το νέο concept που δεν πρόκειται για βίντεο έρευνας, αλλά για κάποια unscripted και ελεύθερη παρατήρηση, συνήθως δεν έρχεται κάτι ιδιαίτερο. Περισσότερο αποτελεί έναν μονόλογο με λίγα στοιχεία για την ιστορία κάθε μέρους και μερικές νυχτερινές λήψεις. Σημείωση: Στο 3:04, είναι "πρόκειται" και όχι "πρόκειτε", βάλτε τα ρημάδια τα κείμενα σε ένα word με ορθογραφικό έλεγχο... Αγαπημένη φάση, το κοινωνικό μήνυμα κοντά στο 4:30, "μη καπνίζετε, δε κάνει καλό!" και ξανά στο 7:40!   


Ενδιαφέρον concept με τη Σολομωνική. Δε το έχω ψάξει περισσότερο, αλλά σαν story, είχε κάτι. Αρκετά μικρό σαν βίντεο και με τίποτα το ιδιαίτερο. Γενικά, οι νυχτερινές λήψεις είναι αρκετά δύσκολες στο να τις παρακολουθήσεις και τα συγκεκριμένα βίντεο στα οποία λείπει εξ' ορισμού η ανάλυση και η παρουσίαση, δεν είναι από τα αγαπημένα μου. 


Frontstage η Φωτεινή και αρκετά ωραίο σαν ιδέα. Το συγκεκριμένο είχε ωραίο background, αλλά θα ήταν ακόμα πιο ωραίο αν με κάποιο χορηγό πηγαίνανε και το έκαναν έρευνα στο Μεξικό! Θα "πούλαγε" περισσότερο αν το βίντεο δινόταν με εικόνες μόνο και με τη Φωτεινή στο παρασκήνιο να αφηγείται. Δε προσφέρει κάτι νέο, αφού είναι περισσότερο μια αναμετάδοση (όπως λένε και στο βίντεο άλλωστε) μιας εκπομπής του εξωτερικού. Ωραίο touch, οι προτάσεις στο τέλος του βίντεο για άλλα επεισόδια που μπορεί κανείς να παρακολουθήσει. 


Well, haters gonna hate... Κάπως έτσι σκέφτηκα όταν είδα τον τίτλο του βίντεο. Και σκέφτηκα ότι ίσως έχει κάνει το απίστευτο να φέρει κάποιον "hater" (δε νομίζω ότι είναι κατάλληλη η λέξη, αλλά το προσπερνώ), με τον οποίο θα μιλήσει. Μάταια. Ο απίστευτος Παύλος, κάνει την ντρίπλα και παριστάνει ο ίδιος τον hater (με άλλο σκούφο κάθε φορά που αλλάζει ρόλο) ρωτώντας και απαντώντας για είκοσι ολόκληρα λεπτά! Στο 5:56, "για κάθε απάντηση έχεις και μια ερώτηση"! Nice! Το καλύτερο είναι ότι έρχεται και δεύτερο επεισόδιο! Highlight: Η τελευταία ερώτηση που μάλλον ο Παύλος τη σκέφτηκε στο δρόμο και την κότσαρε κι αυτή, περπατώντας..! LOL


Επιστροφή στα Golden Standards! Βιντεάρα για την κατοχή στη Θεσσαλονική με πλούσια ιστορικά στοιχεία και ωραία ατμόσφαιρα! Ο Παύλος Καλταβερίδης σαν άλλος Παύλος Μελάς, δίνει ρέστα! Στο 9:15, δίνει στον guest ένα χάπι φασκόμηλο, το οποίο τον κάνει να είναι πιο δεκτικός σε κάποια πράγματα...! Placebo βασικά, αλλά τρομερό σαν ιδέα! Αρκεί όντως να ήταν φασκόμηλο και όχι κάποιο παραισθησιογόνο! Οι τύποι έφτιαξαν ετικέτα στο Photoshop από ένα φανταστικό φάρμακο για να τον κάνουν να το πάρει! Εντάξει, whole new level of awesomeness! Και μετά, τον έδεσαν πισθάγκωνα και με ένα χάπι και ένα φως ψυχεδέλεια που αναβόσβηνε συνέχεια, τον άφησαν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και έφυγαν! Θεήλα! Highlight; Κάποια στιγμή ακούστηκε ένας θόρυβος και ο τύπος τρελάθηκε (όπως θα τρελαινόταν ο οποιοσδήποτε)! Απίστευτο! Έπεσε από την καρέκλα και άρχισε να φωνάζει... Προς το τέλος του επεισοδίου, για να μην κάνω spoil, δείτε την εμπειρία του Παύλου... Εμβατήρια στρατού, παραλλαγές, τα πάντα όλα, σε ένα πολύ καλό επεισόδιο με αρκετά χαλαρή την "έννοια" του πειράματος, όπως και σε όλα άλλωστε. Δε βρέθηκε κάτι, αλλά ΔΕ ΞΕΝΕΡΩΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ!  


Άλλη μια επεισοδιάρα με θέμα το Τατόι! Πλανάρα στην αρχή όπου αμίλητο το crew ακούει τον τύπο με τα λευκά να περιγράφει τη φάση... Σκηνοθετική μαγεία! Από την άλλη, το τεράστιο intro για την αναδάσωση κλπ, ίσως να ήταν λίγο too much. Σκεφτόμουν ότι με τις αναφορές που έκαναν στα σπήλαια, θα έπρεπε οπωσδήποτε να κάνουν μια βόλτα με την Ομάδα Αστικής Σπηλαιολογίας. Το πέσιμο στο 17ο λεπτό, μετά την ατάκα "βλέπω μια τρύπα εκεί μπροστά", ήταν highlight! "Μύκητες, μανιτάρια και όλα αυτά, δημιουργούν αναθυμιάσεις" - ατάκα από τις λίγες και αυτή...! Μεγάλο και μακρύ επεισόδιο, με λίγες συγκινήσεις πραγματικές. Αρκετά φιλότιμο και σε μια τοποθεσία πολλά υποσχόμενη, αλλά "πολύ κο κο κο αλλά από αυγό, τίποτα". Παρά την ατάκα στο 34:10 "μας κυνηγάνε δεινόσαυροι εδώ πέρα", που προσπάθησε να φέρει και το Jurassic Park στις οθόνες μας! Παρά το γεγονός ότι το επεισόδιο δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, η μανούρα μεταξύ τους ήταν το στοιχείο που έδωσε κάτι λίγο στο επεισόδιο.  


Πλανάρες με Drone (hell yeah!) ξεκινούν το επεισόδιο, ενώ στο 1:13 και στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, διακρίνεται ξεκάθαρα σταυρός με καπνό από λαμπάδα από κάποιο Πάσχα! Θεϊκή πινελιά...! Κάπου στα 4 λεπτά, πάλι μπαίνουν σε ένα λαγούμι περίεργο χωρίς κανέναν εξοπλισμό και μέτρα ασφαλείας, αλλά η λεζάντα για να μη το επιχειρήσει κανένας, είναι εκεί! Λίγη δουλίτσα στα κείμενα χρειάζεται "βρίσκεις εμφανές (!) σημάδια τελετών μαύρης μαγείας", αλλά είναι ένα στοιχείο κι αυτό που είναι τόσο πολύ G.P.S., που ίσως δε το προσέχεις τελικά, ή το περιμένεις κιόλας! Έχει και αυτό το επεισόδιο τους κλασικούς καλεσμένους που πάνε για χαβαλέ και καταλήγουν σε κάποιο σκοτεινό υπόγειο χωρίς φακούς, να φρικάρουν από τους ήχους τριγύρω...!  Το σκηνικό στο οποίο διαδραματίζεται είναι ιδιαίτερα ψαρωτικό και ίσως το πιο καλό στοιχείο του επεισοδίου. Στα υπόλοιπα κομμάτια, το επεισόδιο δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο...

-------------------------------
Συνολικά, νομίζω πως η δεύτερη σεζόν δεν ήταν τόσο καλή όσο η πρώτη. Είχε κάποια καλά στοιχεία και κάποιες νέες ιδέες που είχαν ενδιαφέρον, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι οι τοποθεσίες της πρώτης σεζόν, ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσες. Κουράζει αρκετά η επίκληση στην έρευνα και στην ανάγκη να γίνουν μετρήσεις και ότι τίποτα δεν είναι απόλυτο και όλα είναι σχετικά, κλπ κλπ. Κουράζει επίσης αρκετά η επίκληση στην επιστημονική μέθοδο χωρίς πραγματικά να τηρούνται κάποιες σταθερές, όπως αυτές υπάρχουν σε επιστημονικά πειράματα. Γενικά, η σειρά ακροβατεί ανάμεσα σε επαγγελματικά πλάνα και ωραία soundtrack και σκηνοθετικές παρεμβάσεις και στην έλλειψη ενός σοβαρού πυρήνα υποθέσεων και περιεχομένου γενικότερα. Αν δουλευτεί σε αυτά τα κομμάτια, θα σαρώσει... 

Σαν μια πρώτη προσπάθεια και ίσως η μοναδική με τέτοιο επίπεδο οργάνωσης, είναι άκρως αξιέπαινη. Αν αύριο-μεθαύριο βγει κάποια πιο σοβαρή και πλήρης δουλειά σε ανάλογα θέματα, η G.P.S. θα μπορεί να πει ότι εκείνη έστρωσε το δρόμο και έφτιαξε ένα πρώτο κοινό. Μέχρι τότε, νιώθω ότι για όλους εμάς που παρακολουθούμε τα επεισόδια, έχει έρθει ένα τέλμα στο περιεχόμενο, όσο κι αν ανθούν τα νούμερα και οι followers. Προσωπικά θα περίμενα περισσότερες ομιλίες "ειδικών" μέσα στα βίντεο, σαν αυτούς που ο μέγας Χαρδαβέλας ανακάλυπτε και έδινε χρώμα στις εκπομπές που έκανε κάποτε (σαν τον κύριο στην πρώτη σεζόν στο Σανατόριο που μίλησε). Θα περίμενα επίσης λίγο περισσότερο role-playing όπως σε κάποια επεισόδια που έντυναν κάποιο κορίτσι, ή κάποιον άλλον για να κάνει μια αναπαράσταση του φαντάσματος. 

Δε μιλάω για άλλα τρικ που σίγουρα γίνονται σε εκπομπές του εξωτερικού, αλλά για ένα καλύτερο ντύσιμο των επεισοδίων με ιστορικό υλικό και μαρτυρίες. Στο κομμάτι της ανάλυσης των στοιχείων, επειδή ποτέ δε θα βρεθεί κάτι 100% χειροπιαστό (αν βρεθεί θα κλειστούμε όλοι μαζί στα ψυχιατρεία!), καλό θα είναι, είτε να πάει η φάση σε κάποια στοιχεία που μπορεί να είναι και λίγο "πειραγμένα" με την καλή έννοια, ώστε να γίνει ντόρος. Δεν είναι αθέμιτο από τέτοιες εκπομπές που είναι και λίγο έως πολύ fiction. Αν θέλαμε reality, δε θα βλέπαμε εκπομπή για φαντάσματα. Κι από την άλλη, μια θολούρα που προέρχεται από μια πυγολαμπίδα, ή ένας ήχος που προέρχεται από μια γάτα και πάει λέγοντας, μετά από κάποιο σημείο δεν ιντριγκάρουν κανέναν στην ανάλυση. Πρωταρχικός λόγος που βλέπουμε τέτοιες προσπάθειες είναι το κομμάτι του thriller που δεν επιτυγχάνεται με ηχητικά εφέ και απροσδιόριστα συναισθήματα ή εντυπώσεις των πρωταγωνιστών στα επεισόδια. Τουλάχιστον όχι για τόσο πολύ καιρό ώστε να κρατήσει το ενδιαφέρον.

Σε μια ακόμα σημείωση, ίσως κάποιες τοποθεσίες να "καίγονται" μόνο από ένα επεισόδιο. Κάποια μέρη και κτίρια είναι τόσο επιβλητικά και με τέτοια ιστορία που θα μπορούσα να δω και 2 και 3 επεισόδια με μια έρευνα σε εξέλιξη. Όπως και να έχει, προσωπικά, αναμένω τη νέα σεζόν με ενδιαφέρον και την προσδοκία να είναι καλύτερη από την προηγούμενη! Καλό καλοκαίρι G.P.S.  








Τρίτη 8 Μαρτίου 2016

Generation Y VS Baby Boomers

Διάβαζα τις προάλλες ένα άρθρο που μοιράστηκε ένα φίλος σχετικά με το πόσο έχει γαμηθεί (με το μπαρδόν) η γενιά μας! Ένα άρθρο που εξηγεί με αριθμούς το γεγονός ότι δεν έχουμε λεφτά να ζήσουμε. Όλοι εμείς που γεννηθήκαμε από το 1980 μέχρι περίπου το 1995. Είναι ένα από αυτά τα άρθρα που σκέφτεσαι ότι μιλάει για πράγματα που ήδη τα ξέρεις. Μα τελικά το πιο σοκαριστικό είναι ότι όλα όσα λέει τα υποθέτεις για την Ελλάδα ή για τις Μεσογειακές χώρες, αλλά όχι για όλες τις άλλες χώρες που αναφέρει. 

Το άρθρο έλεγε πως νέα στοιχεία δείχνουν πως το χρέος, η ανεργία και οι τιμές των ακινήτων, έχουν σταματήσει τη γενιά μας από το να διεκδικεί το κομμάτι που της αναλογεί από τον πλούτο του δυτικού κόσμου. Μάλιστα... Αυτό βέβαια το ξέρουμε χρόνια τώρα. Το ζούμε. Αλλά είναι αρκετά σοκαριστικό όταν ακούς ότι συμβαίνει και σε χώρες όπως η Αγγλία ή ο Καναδάς! Ναι, ο Καναδάς!

Taken from: http://www.generationy.ie/


Τριάντα χρόνια πριν, πάνω κάτω όταν γεννιόμασταν δηλαδή, οι πατεράδες μας έβγαζαν περισσότερα χρήματα από τον μέσο όρο όλων των εργαζομένων και συνταξιούχων των αντίστοιχων χωρών. Σήμερα, ένας 30άρης βγάζει 20% λιγότερα χρήματα από όσα βγάζουν κατά μέσο όρο όλοι οι εργαζόμενοι στη χώρα που διαμένει! Τέλειο; Δηλαδή, ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε μια ηλικία που έχει ίσως τις μεγαλύτερες ανάγκες από ποτέ, να φτιάξει ένα σπίτι, γέννες, γάμους, κλπ, βγάζει λιγότερα από ανθρώπους που πολλά από τα προηγούμενα τα έχουν ήδη τακτοποιήσει.  

Και μάλιστα, δεν είναι μόνο ότι οι μισθοί μας είναι χαμηλότεροι, αλλά και ότι δεν έχουν δει καμία αύξηση, τη στιγμή που οι συντάξεις ή οι μισθοί άλλων ηλικιακών ομάδων έχουν επιδοτηθεί αρκετά. Στην Αμερική μάλιστα, οι τριαντάρηδες είναι πιο φτωχοί από τους συνταξιούχους! Κι όμως...! Στην Ιταλία που μας πέφτει πιο κοντά και γεωγραφικά αλλά και σε κουλτούρα, ο μέσος 35άρης είναι πιο φτωχός από τον μέσο συνταξιούχο κάτω από 80 ετών! 

Τέλειο; Τι έγινε λοιπόν; Μας έσκισαν οι baby boomers; Αυτοί δηλαδή που γεννήθηκαν ανάμεσα στο 1946 και στο 1961. Αυτοί που στα 20-30 τους έζησαν τη δεκαετία του 1990 με το ξέφρενο πάρτι; Είναι όλοι εκείνοι που σήμερα είναι οι... πατεράδες και οι μανάδες μας! Πως μπορεί κανείς να πάει εναντίον στον πατέρα του και τη μάνα του; Δε ξέρω αν χρειάζεται, πάντως η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι ενώ εκείνοι είχαν την ευκαιρία να κάνουν κάποια πράγματα στη ζωή τους, νωρίτερα και ευκολότερα, εμείς δε την έχουμε. Κι αν εκείνοι όντως έχουν πάρει μια σύνταξη που όσο πάει και ψαλιδίζεται, τουλάχιστον την πήραν, τη στιγμή που εμείς μάλλον δε θα μπορέσουμε να πούμε το ίδιο. 

Taken from: http://phys.org/news/2015-05-baby-boomers-age.html
Όσο λοιπόν εκείνες οι γενεές χορεύουν ανέμελες σε κάποια παραλία, εμείς ακόμα προσπαθούμε να καταλάβουμε τι και από που μας χτύπησε. Προσπαθούμε να φτιάξουμε σπίτια και οικογένειες, είτε στο ενοίκιο είτε αγοράζοντας με τα χίλια ζόρια ένα παλιό σπίτι (πιθανά από κάποιον baby boomer που τώρα έχει πάει σε καλύτερο), προσπαθούμε να πάρουμε ένα αμάξι και να πάμε διακοπές, με ένα εισόδημα πολύ μικρότερο σε σχέση με την ηλικία και τις ανάγκες μας. Γι' αυτό, αν δε σας βγαίνουν τα κουκιά και αναρωτιέστε πως στο διάολο τα κατάφεραν οι γονείς σας να κάνουν κάποια πράγματα, μην αναρωτιέστε άλλο. Ούτε ηλίθιοι είστε, ούτε σπάταλοι. Απλά, ο τρόπος ζωής που ακόμα σας διαφημίζουν, αντιστοιχεί σε κάποια άλλη γενιά, σε κάποιον άλλο μισθό και σε κάποιες άλλες δυνατότητες. 

Το θέμα δεν έχει να κάνει με την πάλη των τάξεων. Ίσως ούτε καν με την πάλη των γενεών. Έχει όμως να κάνει τελικά με το πως όλα τα γαμ... πράγματα συνδέονται τόσο όμορφα σε αυτή τη ζωή και με το ότι η καλοπέραση και η ανεμελιά μιας γενιάς και των συνθηκών που τη διαμόρφωσαν, δεν αργεί ποτέ να χτυπήσει την επόμενη ή τη μεθεπόμενη. Τώρα λοιπόν, τα πάρτι του 1970-80 και ίσως του 1990 τελείωσαν. Η μουσική σταμάτησε και το μόνο που μας έμεινε είναι χαρτοπόλεμος παντού, κομφετί και κορδέλες και χρησιμοποιημένες καπότες στις τουαλέτες. Άδεια κουτάκια και μπουκάλια μπύρας και κάτι ξεθωριασμένες αναμνήσεις εδώ κι εκεί. Και με όλα αυτά προσπαθούμε να δούμε τι μπορεί να μείνει όρθιο για την επόμενη μέρα. 

Γιατί το πρόβλημα δεν είναι επιβίωσης, όχι ακόμα τουλάχιστον. Το πρόβλημα είναι ανισότητας. Έχει αρχίσει και ανοίγει πολύ η ψαλίδα ανάμεσα σε εκείνους που μπορούν ακόμη να απολαύσουν τα αγαθά του δυτικού κόσμου (μαζί και την εκπαίδευση του) και σε εκείνους που δε θα μπορέσουν να δώσουν στα παιδιά τους έστω τα βασικά. Όταν αυτά τα παιδιά θα βγουν στην αγορά εργασίας, τι θα γίνει; Πόσοι θα έχουν μείνει για να ανταγωνιστούν; Πως και με τι μέσα θα μπορέσουν να ανταγωνιστούν τους γόνους των σημερινών πλουσιότερων συμμαθητών μας. Και αν καταφέρουν να βρουν μια δουλειά, τι μισθούς θα πάρουν;

Κι αν δε το καταλαβαίνετε πολύ καλά αυτό το τελευταίο, δείτε γύρω σας και σκεφτείτε πόσοι από τους συμμαθητές σας πήγαν αβίαστα για ένα μεταπτυχιακό στο εξωτερικό; Πόσοι εξαιτίας αυτού, βρήκαν μια καλύτερη δουλειά πιο γρήγορα από εσάς; Πόσοι από αυτούς πήραν αβίαστα το πρώτο τους αμάξι γιατί πέρασαν σε μια σχολή; Εσείς ακόμα δεν πηγαίνετε κάπου ένα ΣΚ το Πάσχα, γιατί έχετε να πληρώσετε δόση στο καταναλωτικό. Πόσοι βρέθηκαν να ξεκινάνε τη ζωή τους με ένα σπίτι έτοιμο, επιπλωμένο ενώ εσείς ακόμα ξεπληρώνετε δόσεις στον Κωτσόβολο για οικιακές συσκευές και κάθε πρώτη του μήνα σκάτε 300-400 ευρώ ενοίκιο; Και πόσα λεφτά τελικά μένουν σε εκείνους για να "ξοδέψουν" σε δραστηριότητες που τους κάνουν καλύτερους στη δουλειά τους ή απλά τους κάνουν να ζουν καλύτερα, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο το χάσμα που σας χωρίζει;

Οι γονείς όλων αυτών, δε τα έκλεψαν τα λεφτά (τουλάχιστον όχι όλοι), και τα δούλεψαν σκληρά (θέλω να πιστεύω οι περισσότεροι). Είχαν γενικότερα κάποιες καλύτερες προϋποθέσεις οι οποίες έφτιαξαν in turn, ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους. Και round it goes που λένε και στο χωριό μου. Όταν εσείς ακόμα προσπαθείτε να αφήσετε ένα σπίτι στα δικά σας παιδιά, ενώ εκείνοι μένουν ήδη μέσα σε αυτό, είστε ήδη μια γενιά πίσω. Είναι τόσο απλό... Και δυστυχώς, δε φαίνεται να γίνεται κάτι στον κόσμο γενικότερα για να αποφύγουμε αυτές τις ανισότητες...