Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Ευχαρίστως ΝΑΙ... αλλά ΌΧΙ!

Σέβομαι απεριόριστα την επιλογή του καθενός. Πραγματικά και αληθινά. Διάβασα 2-3 φορές τα κείμενα που κυκλοφορούν και καταλαβαίνω ότι υπό συγκεκριμένες συνθήκες, οι περισσότεροι μπορούν να πούνε και ΝΑΙ και ΌΧΙ με την ίδια ή παρόμοια βεβαιότητα. Γι' αυτό άλλωστε είναι και δημοψήφισμα. Αν ήταν κάτι τόσο ξεκάθαρο του στυλ "θα σας κάψουμε ζωντανούς" ή "θα σας επιδοτήσουμε με όλα τα λεφτά του κόσμου για να αναπτυχθείτε", δε θα χρειαζόταν δημοψήφισμα, αφού το ΌΧΙ ή το ΝΑΙ αντίστοιχα, θα έφτανε σε ποσοστά πάνω από 90%...! Ή μπορεί και όχι... ;-)

Αυτό θα κάνω εγώ για να πάρω την απόφαση για το δημοψήφισμα, δεν είναι να κοιτάξω μόνο το αύριο, αλλά μαζί και το σήμερα και το χθες. Είναι δυνατόν να ξεχνάμε το πόσο εξαθλιώθηκε το σύνολο του πληθυσμού τα τελευταία πέντε χρόνια; Βλέπουμε τον κόσμο στο δρόμο να κοιμάται σε χαρτόκουτα, ή δε φτάνουν αυτές οι εικόνες στα σπίτια μας; Γιατί εγώ τα βλέπω κάθε μέρα. Έχετε πάει ποτέ να βοηθήσετε σε ένα συσσίτιο για να δείτε πόσος και τι κόσμος πηγαίνει να φάει; 

-----------------------
Και βγαίνει ο άλλος και λέει για αγρότες που τα έφαγαν, που τα έκαναν αμαξάρες, λέει για τον εστιάτορα που δε του έκοψε απόδειξη, λέει λέει λέει. Ακόμα την ίδια καραμέλα. Για την αγελάδα του γείτονα, γιατί ως γνωστόν η επαρχία είναι γεμάτη με τζιπάρες και με ανθρώπους που κάνουν ζωή χαρισάμενη και γι' αυτό ο ίδιος έχει στριμωχτεί στο αστικό κέντρο, γιατί καλοπερνάνε εκεί στην επαρχία. Εκεί που δεν έχουν περίθαλψη, δεν έχουν σχολεία και κρατάνε μια αγροτική οικονομία με νύχια και με δόντια. Παιδιά ή εγγόνια αγροτών οι περισσότεροι από εσάς. Εδώ κολλάει αυτό!
-----------------------

Θυμόμαστε από πότε έχουμε να κάνουμε ένα πραγματικά περιττό έξοδο, ή ένα έξοδο για την μόρφωση και την ψυχαγωγία μας; Εγώ προσωπικά πληρώνω μόνο τις υποχρεώσεις, βενζίνη και τσιγάρα και κανένα ποτό που και που. Άντε και ένα σινεμά με προσφορά 2 for 1 (διαφήμιση!). Ποιος μπορεί σήμερα να πάει ένα σινεμά το μήνα και ένα θέατρο ή μια συναυλία και να αγοράσει ένα βιβλίο; Δηλαδή να δώσει 60-70 ευρώ το μήνα για να μορφωθεί και να ψυχαγωγηθεί, έστω στο ελάχιστο...; Να δώσει δηλαδή το 10% ενός μισθού έτσι; Νομίζω πολύ λίγοι...

Βλέπει κανείς σήμερα τον εαυτό του και είναι ικανοποιημένος με αυτό που ζει; Βλέπει κανείς υγιείς ανθρώπους γύρω του, ή αγχωμένα ανδρείκελα να τρέχουν δεξιά και αριστερά μέσα στα νεύρα για τα λεφτά που δεν βγαίνουν και για τις μέρες, τους μήνες και τα χρόνια που πάνε χαμένα; Πόσους γνωστούς έχετε που θα μπορούσαν χωρίς καμία βοήθεια από γονείς, στα 30-35 τους, να παντρευτούν και να κάνουν ένα παιδί; Χωρίς βοήθεια... Πόσους; Πόσους γνωστούς έχετε που να βλέπετε ότι παράγουν έργο με τη δουλειά τους και κοινωνική αξία με τη ζωή τους; Νομίζω ελάχιστους... 

-----------------------
Κι από την άλλη, υπάρχει πάντα εκείνος, ο κάθε εκείνος που είναι πάντα λευκή περιστερά. Εκείνος που δεν έκανε ποτέ τίποτα, δεν διορίστηκε ποτέ με γνωστό, δεν έκανε ποτέ παζάρι για κάτι χωρίς απόδειξη, δεν λάδωσε ποτέ, δεν έκανε καμία εκδούλευση και δεν έβαλε βύσμα στο στρατό. Δεν υπάρχει ούτε 1% του πληθυσμού που πραγματικά να μην έχει κάνει ούτε ένα από όλα τα παραπάνω. Οπότε, spare me με τις ηθικολογίες και τα κηρύγματα my dear friends..!
-----------------------

Να σκεφτούμε λένε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Και η δική μας πορεία; O παππούς Παπανδρέου (αυτός που ξεκίνησε τη φατρία αν δε κάνω λάθος), είχε πει ότι όταν οι αριθμοί ευημερούν οι άνθρωποι δυστυχούν (και quote παλιό ΠΑΣΟΚ για να δείτε ότι είμαι αμερόληπτος!). Το δίλημμα ΔΕΝ είναι μέσα ή έξω από την Ευρώπη, είναι δίλημμα για κάποια μέτρα ή όχι. Δεν θα βγούμε από την Ευρώπη και σταματήστε να λέτε βλακειες που δεν ισχύουν. 

Εγώ θέλω μια Ευρώπη που καταλάβει όσα έχουμε θυσιάσει, θα μας κατανοήσει, θα μας στηρίξει και θα μας πει ένα μπράβο. Δε μπορώ άλλη παράταση της πίπας! Δε θέλω μέτρα που με θίγουν και μου γαμάνε τη ζωή μέρα με τη μέρα, για να μαζεύονται τα χάλια που δημιούργησαν άλλοι που τώρα έχουν τα λεφτάκια τους σε τράπεζες σε διαφορετικές ζώνες ώρας. Δε το ΑΝΕΧΟΜΑΙ! Αν φτάσει το χτένι σε αυτόν το συγκεκριμένο κόμπο, τότε και αν το δίλημμα είναι μέσα ή έξω από την νομισματική ένωση, θα πω έξω! Και στον αγύριστο...! 

------------------------
Και βγαίνουν οι άλλοι οι καμένοι και λένε ότι θα βγούμε από τη νομισματική ένωση και απευθείας οι Τούρκοι θα φτάσουν στην Ομόνοια και θα μας σκλαβώσουν πάλι από την αρχή και θα περάσουμε άλλα 400 χρόνια σκλαβιάς! Γιατί στο ηλίθιο μυαλό τους, παίζει μια εξίσωση του τύπου Ευρωπαϊκή Ένωση = Νομισματική Ένωση = ΝΑΤΟ = διάμετρος του κύκλου = Το είδα στο Mega και ισχύει. Και τα παιδιά μας θα μαθαίνουν και τούρκικα και τουλάχιστον για αυτά, τα τουρκικά σίριαλ δε θα θέλουν πια ούτε υπότιτλους ούτε μεταγλώττιση! Και υπάρχει κόσμος που πραγματικά τα πιστεύει όλα αυτά...
------------------------

Γιατί πάντα ο φόβος έρχεται πιο εύκολα από την ελπίδα και την πίστη και την αισιοδοξία. Ο φόβος είναι αυτόματο συναίσθημα. Είναι άμεσο. "Δε θα έχεις να φας!" Φόβος! "Δε θα έχεις να πληρώσεις τις υποχρεώσεις σου!" Φόβος! "Θα σε υποδουλώσουν οι Τούρκοι!" Φόβος! Το αντίθετο, η ακλόνητη πίστη και η θέληση και η ελπίδα, απαιτούν δουλειά με τον εαυτό μας, σκέψη, ανάλυση και σκέψη. Και όλα τα προηγούμενα απαιτούν και ψυχραιμία και μόρφωση και συζήτηση. Αλλά που καιρός για διάβασμα όταν όλα στα μασάνε έτοιμα στα κανάλια και στα δίνουν μασημένη τροφή; Που καιρός για κουβέντα όταν ο καθένας απλά κράζει προς πάσα κατεύθυνση και πολώνεται χωρίς να ακούει; 

------------------------
Καταλαβαίνει άραγε κανείς, πόσο δύσκολο είναι να βγούμε από το ευρώ; Καταλαβαίνει επίσης κανείς πόσο δύσκολο είναι να ανοίξει τα πόδια ή ΕΕ και να μας κάνει όλα τα χατίρια; Και οι δύο κινήσεις ενέχουν κινδύνους για όλους. Μήπως το παιχνίδι που παίζεται είναι άλλο τελικά; Είναι δυνατόν να βγει η Ελλάδα από το Ευρώ; Καταλαβαίνετε τι επιπτώσεις έχει αυτό στα θεμέλια της ΕΕ; Και περισσότερο στη Γερμανία; Από την άλλη, όταν έχουν σκίσει τόσο κοσμάκη σε άλλες χώρες, στα μέτρα και στη λιτότητα, φυσικά δε γίνεται να πουν, εντάξει σε όλα. Είναι μοιραίο ότι κυνηγάνε μια συμφωνία που να μην αφήνει περιθώρια στον επόμενο να κάνει τον ίδιο εκβιασμό.
-------------------------------

Στον χαμό των μέσων και των διαφορετικών απόψεων δεν έχω απάντηση. Το μόνο που ελπίζω και εύχομαι είναι ότι κι αν ψηφίσει ο καθένας σε αυτό το δίλημμα που μας έχει βάλει να πλακωνομαστε, να είναι κάτι που το έχει σκεφτεί καλά και ωριμα. Ας είναι Ναι, ας είναι Όχι. Ίσως να μην είναι... 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου