Χάζευα σε ένα blog τις προάλλες και κάπου έσκασε ένα link για μια είδηση για ένα κοριτσάκι που τραγούδησε απίστευτα, το Rolling in the Deep της Adele. Ένα απίστευτο κομμάτι κατά τη γνώμη μου. Ένα κομμάτι για σχέσεις, για συναισθήματα, για αδιέξοδα και για ερωτικές απογοητεύσεις, πάνω κάτω...
Μην παρεξηγηθώ, ανοίγω τέτοια links και βλέπω με πολύ ενδιαφέρον μικρούς καλλιτέχνες να αφήνουν τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό. Έχω δει και καμαρώσει και συγκινηθεί με αρκετές περιπτώσεις τέτοιων παιδιών, κυρίως από τηλεοπτικά σόου όπως το Britain's Got Talent.
Γυρνώντας λοιπόν στο Rolling in the Deep, άνοιξα και είδα το βίντεο με την Olivia Kay να εκτελεί το κομμάτι και πραγματικά αισθάνθηκα σχεδόν άρρωστος! Και έτσι γύρισα πίσω και στα άλλα βίντεο που είχα δει με παιδάκια και είδα ότι τα περισσότερα ήταν τουλάχιστον κακόγουστα και εκτός τόπου και χρόνου, παρά την πρόσκαιρη συγκίνηση που μπορεί να προκαλούν...
Θεωρώ ηλίθιο έναν γονιό που εκθέτει το παιδί του με τον τρόπο που εκτίθεται αυτό το κοριτσάκι στο Youtube. Αν θέλετε να δείτε για τι ακριβώς μιλάω, απλά μπείτε στο κανάλι της στο Youtube. Προφανώς οι περήφανοι γονείς κάθονται σε μια γωνία και μαζεύουν το παραδάκι όσο το μικρό κάνει παρέλαση από εκπομπή σε εκπομπή στην Αμερική. Και μετά, όταν πια θα έχει σιτέψει και θα είναι πόσο, 15-17; Θα είναι ήδη μια ξεχασμένη "has been" κοπελίτσα που κάποτε έκανε καριέρα σε εθνικό επίπεδο. Αυτό βέβαια, αν δε μπλέξει ακόμα χειρότερα σε κυκλώματα και άλλα τέτοια που θα την εκμεταλλευτούν όσο πουλάει και μετά θα την πετάξουν. Αυτό με μια πιθανότητα γύρω στο 95% γιατί φυσικά δε γίνεται να βγαίνει κάθε μέρα μια Britney Spears ή μια Christina Aguilera.
Βέβαια, παιδιά τους είναι και κάνουν ότι θέλουν με αυτά, φαντάζομαι. Κάνουν βέβαια και ότι θέλουν με τα παιδιά του κοσμάκη, γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι τόσο μπετόβλακες που βλέποντας αυτό το κοριτσάκι, σκέφτονται τι ωραία που θα ήταν και το δικό τους παιδί να είχε μια τέτοια φωνή και να έκαναν παρέλαση από πρωινάδικα, Καρντάσια και Θέμο... Πέρα από όλα αυτά όμως, υπάρχει κάτι που είναι προσωπικό γούστο και ίσως μουσικό γούστο, στο οποίο κολλάω.
Εγώ, όταν ακούω αυτή την παιδική φωνούλα με το άγουρο της ηλικίας, να λέει Adele, αισθάνομαι λίγο περίεργα, ίσως και αποκρουστικά. Δε μπορεί να βάζει κανείς ένα κοριτσάκι σε αυτή την ηλικία να τραγουδά για ερωτικές απογοητεύσεις και να παίρνει αυτές τις ηλίθιες-εκτός-ηλικίας γκριμάτσες και να "μεγαλίζει" με έναν χυδαίο τρόπο που μόνο παιδεραστή θα ικανοποιούσε. Το άλλο δε που ενισχύει όλη αυτή τη χαζομάρα με έναν απίστευτο τρόπο είναι τα χιλιάδες, εκατομμύρια likes και shares που κάνουμε εμείς οι ίδιοι, εγώ, εσείς, όλοι. Χιλιάδες από δαύτα με κάτι φατσούλες που χαμογελούν και εγκωμιαστικά σχόλια για ένα παιδί που μοιάζει με μαϊμού σε τσίρκο που κάνει τα πάντα για την μπανάνα των likes.
Κάπου εδώ είναι που ξεκινά και η ατομική ευθύνη του καθενός, ακόμα και για θέματα τέτοια, ακόμα και σε δίκτυα όπως το internet, που πρέπει να βγει και να γράψει ένα σχόλιο κάτω από το βίντεο με αυτό που θα έπρεπε να είναι κοινή λογική. Δε το κάνει όμως, δε το κάνουν αρκετοί τουλάχιστον, και όσο αυτό αποτελεί κανόνα, τόσο θα βρίσκουν χώρο κάτι παρόμοια ζώα, να εκθέτουν τα παιδιά τους σε βιτρίνες με το αντίστοιχο αντίτιμο που όμως στο τέλος δεν είναι άλλο από την ψυχική υγεία και ισορροπία αυτών των παιδιών.
Μην παρεξηγηθώ, ανοίγω τέτοια links και βλέπω με πολύ ενδιαφέρον μικρούς καλλιτέχνες να αφήνουν τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό. Έχω δει και καμαρώσει και συγκινηθεί με αρκετές περιπτώσεις τέτοιων παιδιών, κυρίως από τηλεοπτικά σόου όπως το Britain's Got Talent.
Γυρνώντας λοιπόν στο Rolling in the Deep, άνοιξα και είδα το βίντεο με την Olivia Kay να εκτελεί το κομμάτι και πραγματικά αισθάνθηκα σχεδόν άρρωστος! Και έτσι γύρισα πίσω και στα άλλα βίντεο που είχα δει με παιδάκια και είδα ότι τα περισσότερα ήταν τουλάχιστον κακόγουστα και εκτός τόπου και χρόνου, παρά την πρόσκαιρη συγκίνηση που μπορεί να προκαλούν...
Θεωρώ ηλίθιο έναν γονιό που εκθέτει το παιδί του με τον τρόπο που εκτίθεται αυτό το κοριτσάκι στο Youtube. Αν θέλετε να δείτε για τι ακριβώς μιλάω, απλά μπείτε στο κανάλι της στο Youtube. Προφανώς οι περήφανοι γονείς κάθονται σε μια γωνία και μαζεύουν το παραδάκι όσο το μικρό κάνει παρέλαση από εκπομπή σε εκπομπή στην Αμερική. Και μετά, όταν πια θα έχει σιτέψει και θα είναι πόσο, 15-17; Θα είναι ήδη μια ξεχασμένη "has been" κοπελίτσα που κάποτε έκανε καριέρα σε εθνικό επίπεδο. Αυτό βέβαια, αν δε μπλέξει ακόμα χειρότερα σε κυκλώματα και άλλα τέτοια που θα την εκμεταλλευτούν όσο πουλάει και μετά θα την πετάξουν. Αυτό με μια πιθανότητα γύρω στο 95% γιατί φυσικά δε γίνεται να βγαίνει κάθε μέρα μια Britney Spears ή μια Christina Aguilera.
Βέβαια, παιδιά τους είναι και κάνουν ότι θέλουν με αυτά, φαντάζομαι. Κάνουν βέβαια και ότι θέλουν με τα παιδιά του κοσμάκη, γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι τόσο μπετόβλακες που βλέποντας αυτό το κοριτσάκι, σκέφτονται τι ωραία που θα ήταν και το δικό τους παιδί να είχε μια τέτοια φωνή και να έκαναν παρέλαση από πρωινάδικα, Καρντάσια και Θέμο... Πέρα από όλα αυτά όμως, υπάρχει κάτι που είναι προσωπικό γούστο και ίσως μουσικό γούστο, στο οποίο κολλάω.
Εγώ, όταν ακούω αυτή την παιδική φωνούλα με το άγουρο της ηλικίας, να λέει Adele, αισθάνομαι λίγο περίεργα, ίσως και αποκρουστικά. Δε μπορεί να βάζει κανείς ένα κοριτσάκι σε αυτή την ηλικία να τραγουδά για ερωτικές απογοητεύσεις και να παίρνει αυτές τις ηλίθιες-εκτός-ηλικίας γκριμάτσες και να "μεγαλίζει" με έναν χυδαίο τρόπο που μόνο παιδεραστή θα ικανοποιούσε. Το άλλο δε που ενισχύει όλη αυτή τη χαζομάρα με έναν απίστευτο τρόπο είναι τα χιλιάδες, εκατομμύρια likes και shares που κάνουμε εμείς οι ίδιοι, εγώ, εσείς, όλοι. Χιλιάδες από δαύτα με κάτι φατσούλες που χαμογελούν και εγκωμιαστικά σχόλια για ένα παιδί που μοιάζει με μαϊμού σε τσίρκο που κάνει τα πάντα για την μπανάνα των likes.
Κάπου εδώ είναι που ξεκινά και η ατομική ευθύνη του καθενός, ακόμα και για θέματα τέτοια, ακόμα και σε δίκτυα όπως το internet, που πρέπει να βγει και να γράψει ένα σχόλιο κάτω από το βίντεο με αυτό που θα έπρεπε να είναι κοινή λογική. Δε το κάνει όμως, δε το κάνουν αρκετοί τουλάχιστον, και όσο αυτό αποτελεί κανόνα, τόσο θα βρίσκουν χώρο κάτι παρόμοια ζώα, να εκθέτουν τα παιδιά τους σε βιτρίνες με το αντίστοιχο αντίτιμο που όμως στο τέλος δεν είναι άλλο από την ψυχική υγεία και ισορροπία αυτών των παιδιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου