Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Σε τελική ανάλυση, όλα είναι μπάλα!

*** Τα παρακάτω γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν μονομιάς εν βρασμώ ψυχής και με μια ανάσα. Είχαν ως αφορμή κάτι παπαριές που παίρνει το μάτι μου μέρες τώρα online. Ως εκ τούτου, περιέχουν περισσότερες βωμολοχίες από το συνηθισμένο λόγω και συναισθηματικής φόρτισης αλλά αποτυπώνουν στο 100% την ψυχολογία μου τη στιγμή της συγγραφής. Διαβάστε με δικό σας ρίσκο και απομακρύνετε τυχόν παιδιά από την οθόνη (αυτό το λάθος τοποθετημένο "τυχόν" πάντα μου άρεσε στις ανακοινώσεις)

Είπα να μη γράψω, είπα να κρατηθώ και να μη κάνω αυτά που κοροϊδεύω... Είπα να περιμένω γιατί είναι νωρίς. Αλλά όχι... Δε με αφήνεις ρε Έλληνα... Δε με αφήνεις!

Πριν πω οτιδήποτε άλλο να πω ότι όντως και πράγματι, οι απόψεις καθενός, είναι ιδιαιτέρως σεβαστές. Όσο κι αν κανείς διαφωνεί, ο καθένας μας έχει τη δυνατότητα να εκφράζει όσα πιστεύει ανοιχτά. Και "ανοιχτά" το τελευταίο διάστημα (καμιά 6ετία), σημαίνει Facebook κυρίως (άντε και Twitter). Βέβαια, όταν βγαίνεις ανοιχτά και λες κάτι είσαι πάντα δεκτικός και κυρίως εκτεθειμένος σε κάθε είδους κριτική από κάτι κάφρους σαν και την αφεντιά μου Οπότε με αυτό σαν αιτιολογία όσων πρόκειται να ακολουθήσουν, κλείσαμε...

Έλληνα της γενιάς των 600 ευρώ... Ουου! Ναι, σε σένα μιλάω! Σε σένα που βγαίνεις και καταδικάζεις μια αριστερή κυβέρνηση με μόλις 3 μέρες ζωής (και ούτε). Σε σένα που βγαίνεις και αναμεταδίδεις κάτι ηλίθια πληρωμένα άρθρα που αναπαράγουν την ίδια τους τη βλακεία. Κάτι ηλιθιομάρες που έλεγε και η γιαγιά μου, άνευ προηγουμένου. Μιλάω σε σένα, που με κάποιο τρόπο, είτε από ικανότητα είτε από βύσμα, είσαι βολεμένος και παίρνεις κάποια λίγα ή περισσότερα λεφτά. Εσύ που χέστηκες για όλους τους άλλους που παλεύουν στα όρια της φτώχειας, ή της πείνας ή πολύ απλά της κοινωνικής ξεφτίλας που είναι πια 30-35 και μένουν ακόμα με τη μάνα τους. Αυτούς που σε πολλές περιπτώσεις αναγκάστηκαν ενώ έμεναν μόνοι να επιστρέψουν στο πατρικό τους για να τα βγάλουν πέρα. Ακόμα και για αυτούς που έφτασαν σε τέτοιο σημείο να το σκέφτονται σαν εναλλακτική... Βέβαια, τέτοιο τομάρι και εαυτούλης που είσαι, γιατί να ενδιαφερθείς για όλους αυτούς; Για ποιο λόγο; Αφού εσύ κοιτάς μόνο τον δίκαιο, αδέκαστο, ακέραιο και απίστευτα ικανό και ξεχωριστό εαυτό σου. Σε νοιάζει για κανέναν άλλο; Όπως έστρωσαν οι μαλ... να κοιμηθούν. Εσύ τι φταις; Εσύ είχες ακριβώς τις ίδιες προϋποθέσεις με όλους αυτούς και κατάφερες να κάνεις κάτι με τη ζωή σου. Ενώ αυτοί, με τις ΙΔΙΕΣ προϋποθέσεις και καβάτζες, δε κατάφεραν να κάνουν κάτι και τώρα φωνάζουν για να παρασιτούν εις βάρος όλων εσάς, των άξιων τέκνων...!

Και το πιο λυπηρό, είναι ότι ακόμα δεν έχεις ξυπνήσει για να καταλάβεις ότι αυτή η κοινωνία δεν αντέχει άλλη ανέχεια. Δε καταλαβαίνεις ότι εσύ ο ίδιος είσαι το πρόβλημα. Ότι είσαι το δείγμα, το specimen, αυτού του κλασικού Έλληνα που τόσα χρόνια δε νοιάζεται για τίποτα άλλο παρά μόνο για τη δική του επιβίωση και που αγνοεί το πόσο μπορεί να υποφέρει ο άλλος δίπλα του. Κάτι τέτοιοι ηλίθιοι είστε οι περισσότεροι από εσάς. Δε μου αρέσει η ομαδοποίηση γενικότερα, γιατί όντως πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Ωστόσο, στην δική σας περίπτωση, είστε "μοναδικά ηλίθιοι" (τι είπα πάλι;) με ένα τρόπο ιδιαίτερο, δικό σας που μου επιτρέπει να σας βάλω στο ίδιο σακούλι. Είσαι το 27% (ή κάπου εκεί), που βλέπει μια χώρα, μέσα σε ένα μπλε (συμβολισμός) οικογενειακό αμάξι, να πηγαίνει με λυμένο το χειρόφρενο στο γκρεμό. Και εσύ κάθεσαι και ανεμίζεις τα μαλλιά έξω από το τζάμι, κοιτάζεις το τοπίο και χέστηκες για το γκρεμό, πολύ απλά γιατί φοράς αλεξίπτωτο... Γιατί είσαι τόσο ηλίθιος που δε μπορείς να καταλάβεις ακόμα και τη ματαιότητα της ασφάλειας που αισθάνεσαι ή την πλήρη αδυναμία της να σε προστατεύσει πραγματικά (όπως ένα αλεξίπτωτο δε μπορεί να προστατεύσει κανέναν που πέφτει από γκρεμό με αμάξι - το λέω γιατί μερικοί είστε έτοιμοι να πάτε να δοκιμάσετε).
Κι εγώ δεν πάω πίσω όμως. Έχω κι εγώ ψηφίσει τους πάντες και τα πάντα στη σύντομη ζωή μου σαν ενεργός πολίτης της χώρας αυτής αλλά έτσι έχω μάθει να μη λέω πολλά. Έχω μάθει να πηγαίνω εκεί που πιστεύω ότι θα εκπροσωπηθώ καλύτερα για τα δεδομένα της εποχής, τόσο εγώ όσο και οι γύρω μου. Αν θες να το πάμε και στον αθλητισμό, είμαι από αυτούς που καλούν τον εαυτό τους φίλαθλο και όχι οπαδό. Είμαι η αναλογία αυτού που βλέπει μπάσκετ γιατί του αρέσει το άθλημα και που κρυφά μπορεί να είναι και ΑΕΚ ή Πανιώνιος ή Περιστέρι, π.χ. που δεν είναι και ομάδα πρώτης γραμμής. Εγώ από τη μεριά μου, δεν έχω αυταπάτες. Δε περιμένω να τα φτιάξει όλα ο Τσίπρας ή η κυβέρνηση του μέσα σε 5 μέρες. Όπως δε το περίμενα και για τους προηγούμενους και έτσι τους έδωσα χρόνο ή καλύτερα χρόνια. Τόσο σε αυτούς όσο και στους προηγούμενους. Οπότε, περιμένω να δω τι θα γίνει με αυτή μου την επιλογή. Και έτσι, γράφω όλα αυτά και ξεσπάω γιατί δε σε μπορώ να μου σπας τη παπάρα με τα παραληρήματα σου για καταστροφή του κόσμου και της χώρας... Και επειδή σε βλέπω να με κοιτάς με απορία, να στο πω και μπασκετικά να το καταλάβεις...

Είμαι με την Πανιωνάρα, 20-21 χρονών παιδί, μια ζωή εξέδρα στις ήττες και στις πίκρες. Δε μιλάω ποτέ σε κανέναν, δε κράζω ποτέ στο σχολείο γιατί δε κάνουμε και καμία νίκη ποτέ. Και έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και η ώρα που παίζω για πρόκριση σε τελικό κυπέλλου με μεγάλο ΠΑΟ. Και έχω μέσα Μπόμπαν και Φάνη και έχω και backup Κικίλια στον πάγκο (μεταφορά, αλληγορία και σύνδεση με το παρόν) και έρχεται ο Τιιτ Σοκ μέσα στο κλειστό, μαζί με Νίκο Γκάλη και Βράνκοβιτς για να πάρουν πρόκριση. Και τους έχω σε όλο το ματς 10 πόντους πίσω και με κυνηγάνε στο σκορ. Και εκεί που πάνε να πλησιάσουν στους πέντε πόντους με τσαμπουκά και με το βάρος της φανέλας, το παίρνω με οκτώ με τρίποντο μαχαιριά του Φάνη του Χριστοδούλου, και περνάω τελικό με Ολυμπιακό! Ξέρω ότι ακόμα δε το σήκωσα το κύπελλο ρε π...τη μου, ξέρω ότι μπορεί να πάω μέσα στο ΣΕΦ και να φάω είκοσι στο κεφάλι, αλλά για σήμερα, ο δικός μου Μπόμπαν, έχει πάρει το ματσάκι και πάει για τελικό. Δε μου χρειάζεσαι εσύ σαν άλλος Συρίγος να μου κάνεις κριτική αγώνα και να μου πεις ότι κέρδισα γιατί ο βάζελος έπαιζε χωρίς βασικούς, ή γιατί ο Ερμής ήταν ανάδρομος...

Κατάλαβες;