Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Welcome to Greece

Πρώτη ανάρτηση... 1 Ιουλίου, 2012! Καλό μας μήνα λοιπόν! Μετά από έναν περίεργο βραδινό ύπνο, ξύπνησα στον Πάνορμο Ρεθύμνου στην Κρήτη. Έκανα μια βόλτα να βρω να πιω ένα καφέ και κάπου εκεί γεννήθηκε η ιδέα για αυτό το blog. Γκρινιάζω αρκετά. Γκρινιάζω και με λόγο και χωρίς και σε τέτοιο βαθμό που νομίζω πως έχει γίνει ένα κομμάτι μου όλο αυτό. Βέβαια, μαζί με τη γκρίνια πάει και ο αυτοσαρκασμός και το χιούμορ για όλες τις καταστάσεις για τις οποίες γκρινιάζω... Και κάπου εκεί δίπλα είναι και η διάθεση επιβράβευσης για όσα ξεφεύγουν από τη γκρίνια μου και με βάζουν να δαγκώνω το καπέλο μου σαν το Ρόμπαξ στα Κλασσικά του Σκρουτζ Μακ Ντακ! 

Γκρινιάζουμε και έτσι ζούμε, κι ας μη συμπαθεί κανείς το γκρινιάρη γιατί είναι συνήθως αφοριστικός και στα όρια του σπαστικού. Εγώ θα προσπαθήσω να δώσω στη γκρίνια μια νέα διάσταση και ένα νέο τρόπο, έτσι για να σας φέρω να δείτε τον κόσμο μέσα από τα δικά μου μάτια, να γκρινιάξουμε μαζί και που ξέρετε, ίσως κάτι να αλλάξει. Γκρινιάζουμε και δεν είναι σύμπτωση που η αγγλική μεταφορά των χαρακτήρων μας δίνει τη λέξη GRiniazoume.. Γιατί οι Έλληνες το κάνουμε και αυτό καλύτερα!! 

Η γκρίνια της ημέρας λοιπόν είναι για κάποια ξενοδοχεία σε τουριστικές περιοχές ανά την Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα για το ξενοδοχείο όπου η μοίρα και η τύχη με έβαλε να καταλύσω για τις επόμενες 2-3 μέρες. Δε θα πω ονόματα γιατί ο κόσμος είναι μικρότερος από όσο μπορεί να φαντάζεσαι αγαπητέ αναγνώστη και δε θα ήθελα να με κυνηγά η λεβεντογέννα Κρήτη... 

Χαίρε Έλληνα ξενοδόχε που έχεις την τσίπα να χαρακτηρίσεις το ξενοδοχείο σου σαν 2 αστέρων, αλλά δεν έχεις την αξιοπρέπεια να τιμολογήσεις σωστά αυτό που προσφέρεις. Μπαίνω στο δωμάτιο και μυρίζει σα να ήταν κλειστό δύο ή τρεις σεζόν. Κλεισούρα με τη μυρωδιά από το σουηδικό ξύλο στη ντουλάπα να σου σπάει τη μύτη... Πληρώνω 65 ευρώ το βράδυ για να κοιμάμαι στο δωμάτιο αυτό... Κανένα σαμπουάν στο μπάνιο, ούτε αυτό το υγρό για όλες τις χρήσεις, σα το wintex στο "Γάμος αλλά ελληνικά" το οποίο βρίσκω σε άπειρα ξενοδοχεία στην Ευρώπη. Ξέρεις, αυτό που καθαρίζει πυτιρίδα, λέπρα, που γιατρεύει τους τυφλούς και ακόμα καθαρίζουν με αυτό τα πιάτα στη Villariba και στο Villabajo! Μια πετσέτα σώματος, μια προσώπου (εντάξει, όχι τόσο σοβαρό), μια τηλεόραση 14 ιντσών του 1995 και ένα τελευταίας τεχνολογία air-condition για το οποίο δυστυχώς δε βρήκα το χειριστήριο. Το μπανάκι ένα μέτρο επί ένα! Η κουρτίνα του ντουζ σαφώς και δεν έφτανε μέχρι το πάτωμα, αλλά ο ευφυής ξενοδόχος το είχε προβλέψει, αφού μου είχε μέσα στο μικρό μπάνιο και μια μάπα με ένα κάδο για να κάνω ένα σφουγγάρισμα όταν κάνω το μπάνιο μέσα στα νερά μετά το ντουζ. 

Το στρώμα του κρεβατιού αποθέωση! Έριξα ένα εικοσάλεπτο πάνω και αναπήδησε πιο ψηλά από το ύψος που το πέταξα! Στρατιωτική πειθαρχία! Σκληρό στρώμα γιατί μάλλον ήξεραν ήδη ότι έχω κάποια θέματα με τη μέση μου και προέβλεψαν οι άνθρωποι! Να ναι καλά! Στον τοίχο, κλασσικό ραδιόφωνο 1985 που δε δουλεύει και που έχει βαφτεί με μπογιά όσες φορές έχει βαφτεί και ο λευκός τοίχος, με λάμπες πάνω από το προσκέφαλο από αυτές που όταν τις πατάς να ανάψουν, παθαίνεις μια μικρή ηλεκτροπληξία για να μη χαλαρώνεις και πολύ! Μαξιλάρια σε μέγεθος μαξιλάρι καναπέ, που όταν ακουμπάς κεφάλι, το πάχος τους δε ξεπερνά το πάχος από μια κυριακάτικη εφημερίδα χωρίς τα CD... Προφανώς και δε χωρούσα στο κρεβάτι, γιατί ήταν χτιστό και τόσο τους είχε βγει το 1980 που έφτιαξαν το ξενοδοχείο! Τότε, αν ήσουν 1.90 έπαιζες εθνική Ελλάδος με το έτσι θέλω και σε κοιτούσαν σα να είσαι ο Μουρεσάν... Δε πειράζει, αυτό μου τόνωσε και λίγο το ηθικό αφού ένιωσα έστω και για λίγο γίγαντας! Γενικά, από είδη προσωπικής υγιεινής, τίποτα, αφού πρέπει με κάποιο τρόπο να δουλέψει και το τοπικό σουπερμάρκετ ΙΝΚΑ! 

Και με όλα αυτά στο μυαλό μου, κάθομαι και σκέφτομαι, τι άλλο πρέπει να γίνει σε αυτή τη χώρα για να βάλουμε μυαλό. Ναι, η κρίση δεν έχει φτάσει ακόμα, 1η Ιουλίου 2012, στην Κρήτη... Χθες, ένας σουβλατζής, πήρε ένα πακέτο παραγγελίας με 3 πιτόγυρα και μπήκε στο Opel Astra του για να τα πάει! Delivery με αμάξι! Για 3 πιτόγυρα! Αξίας 2.50 το ένα, τη στιγμή που στην Αθήνα τρως σουβλάκι και με 1.20! Το θέμα είναι ότι για 65 ευρώ, πρέπει να αρχίσουμε να σεβόμαστε την αξία των χρημάτων μας, πολύ περισσότερο. Και μη γυρίσει να μου πει κανείς ότι αυτά τα ξενοδοχεία απευθύνονται σε τουρίστες πιο πολύ, γιατί αυτό το επιχείρημα δεν ευσταθεί. Ειδικά για τους ξένους που πληρώνουν τα ξενοδοχεία τους στα ίδια χρήματα και είναι πραγματικά τριών αστέρων και όχι στα χαρτιά, αυτές οι τιμές είναι εξωφρενικές. Και αυτό σημαίνει ότι ο Μανώλης και ο Κωστής που δουλεύουν στο τουριστικό μαγαζάκι του μπαμπά και αγοράζουν τα iPhone με τα λεφτά των τουριστών, σε λίγα χρόνια θα κάθονται και θα ξύνονται all year long γιατί θα τους προλάβουν οι καταστάσεις... Μην παρεξηγηθώ, καμία εμπάθεια δεν έχω με την Κρήτη που τη λατρεύω και που έχει ξενοδοχειακές μονάδες που χρεώνουν πολύ λιγότερα για πολύ περισσότερες παροχές. Αλλά και πάλι, όπως είναι πραγματικότητα τα καλά παραδείγματα, έτσι είναι και αυτά τα άσχημα στα οποία αναφέρομαι. 

Τον ήλιο τους πουλάμε και τον αγοράζουν ακόμα, όχι μόνο στην Κρήτη, αλλά παντού. Το θέμα βεβαίως αρχίζει και πηγαίνει στην ποσότητα και στην ποιότητα του τουρισμού. Κι αν τώρα που σχεδόν πτωχεύσαμε, πολλοί θα πουν ότι είναι ευκαιρία να έρθουν στο Greece, την ποιότητα του τουρισμού δε θα την κερδίσουμε ποτέ πίσω, αν δε τη χάσαμε ήδη. Εκείνοι που θα έρθουν και θα αφήσουν λεφτά, θα είναι πολύ πολύ λίγοι. Οι περισσότεροι θα δώσουν τα 65 ευρώ για να κοιμηθούν και άλλα 30-35 την ημέρα στο σουπερ μάρκετ ΙΝΚΑ για να φάνε και that's it. Άντε και ένα 5ευρο το άτομο στα ΚΤΕΛ για να μετακινηθούν. 

Αυτό που μας σώνει μέχρι τώρα είναι το χαμόγελο. Είναι το φιλότιμο που σπανίζει τόσο στο εξωτερικό που αρκεί για να σκλαβώσει τον οποιονδήποτε. Το θέμα όμως είναι ότι δεν είμαστε επαγγελματίες, σε εποχές που πλέον αν δεν είσαι επαγγελματίας δεν επιβιώνεις. Μέχρι πρότινος, είμαστε ιδιαίτερα χαριτωμένοι για όλους τους Ευρωπαίους, σα τα λαμπραντόρ από τη διαφήμιση με τα κωλόχαρτα ή τους Γαλάτες απο τον Αστερίξ. Τώρα, όλοι μας περιμένουν στη γωνία, ακόμα και αυτοί που έρχονται να κάνουν τις διακοπές τους εδώ. Αυτό το έχουν καταλάβει λίγοι επαγγελματίες του τουρισμού ανά την επικράτεια και μόνο αυτοί τραβάνε προς τα μπρος και τους υπόλοιπους στις τοπικές κοινωνίες τους. Όταν κάποιος ρίχνει τιμές και κάνει μια ανακαίνιση, παίρνει τον κόσμο από τους άλλους και τους τραβάει μπροστά. Αυτό λέγεται πρόοδος. Όταν όλοι μένουν σε μια χρυσή μετριότητα που τους επιτρέπει να βγάζουν υπερκέρδη απλά για να κάνουν κομπόδεμα, απλά καθυστερούν το αναπόφευκτο που είναι να σαπίσουν όλοι μαζί...

Αυτή ήταν η πρώτη γκρίνια λοιπόν, καλοκαιρινή και ανάλαφρη, έτσι για να μπαίνουμε σε κλίμα διακοπών! Στην επόμενη λέω να πιάσω το θέμα του καφέ, αλλά περιμένω έναν ακόμα να με τσιγκλίσει για αυτό... Αν συμφωνείς έστω και στα μισά αγαπητέ αναγνώστη, κάνε κανένα μοίρασμα το κείμενο δεξιά και αριστερά, όχι για μένα, αλλά για τη φουκαριάρα τη μάνα μου που με φανταζόταν  δημοσιογράφο και ακόμα περιμένει!!!

ΥΓ: Το μυστήριο του remote control του κλιματιστικού, λύθηκε! Δε το έβρισκα γιατί για να το πάρεις έπρεπε να πληρώσεις 5 ευρώ τη μέρα... Λογικό...